Przyczyny jaskry – jakie czynniki wpływają na rozwój schorzenia?
Jaskra jest chorobą oczu, która powoduje stopniową utratę wzroku. Jest to wynik uszkodzenia nerwu wzrokowego, który odpowiada za przesyłanie sygnałów z siatkówki do mózgu. Niezidentyfikowane i nieleczona jaskra może prowadzić do wizualnej niepełnosprawności. Istnieje wiele czynników, które mogą wpływać na rozwój i postęp tej choroby.
Czynniki ryzyka jaskry – w jakich sytuacjach warto być ostrożnym?
Najważniejszym czynnikiem ryzyka jaskry jest wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego, czyli ciśnienia płynu łzowego wewnątrz oka. Innymi czynnikami ryzyka są wiek (po 40. roku życia ryzyko wzrasta), dziedziczność (osoby mające bliskich krewnych z jaskrą są bardziej podatne na jej rozwój), etniczność (jaskra jest częstsza u Afroamerykanów, Azjatów i Afrokaribów), a także niektóre choroby, takie jak cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, miażdżyca, reumatoidalne zapalenie stawów.
Objawy jaskry – jakie sygnały powinny wzbudzić naszą uwagę?
W początkowych fazach jaskry mogą nie występować żadne objawy. Dlatego też często choroba jest nierozpoznawana do momentu, gdy jest już zaawansowana. Stopniowo jednak mogą pojawić się objawy takie jak utrata pola widzenia, zamglenie wzroku, bóle głowy, trudności w widzeniu w nocy, wrażliwość na światło, widzenie halosów wokół świateł, zaczerwienienie oczu, uczucie pieczenia lub swędzenia oczu.
Diagnostyka i leczenie jaskry – jak możemy zidentyfikować i leczyć chorobę?
Jaskrę można zdiagnozować poprzez badanie ciśnienia wewnątrzgałkowego, badanie dna oka, pomiary pola widzenia oraz ocenę grubości warstwy nerwu wzrokowego. Wczesne wykrycie jest kluczowe dla zapobieżenia postępowi choroby. Leczenie jaskry ma na celu utrzymanie ciśnienia wewnątrzgałkowego na odpowiednim poziomie, co może być osiągnięte za pomocą leków, kropli do oczu, laseroterapii lub w przypadkach zaawansowanych, operacji chirurgicznej. Regularne kontrole okulistyczne są niezbędne dla monitorowania postępu choroby i dostosowania leczenia.